Publikatie
Vijftien
Elf Variaties.
De fotografie van Gérard Schoth.
door Frank Holthuizen.
|
Zoeken naar
harmonie in een ideale ruimtelijke vorm, dat is de drijfveer voor
fotograaf Gerard Schoth (Boxmeer, 1958).
Het is tevens de reden waarom hij sinds 1984 met grote regelmaat
op studiereis gaat naar Parijs. Parijs is voor hem de stad van La
Defense, en La Defense is de wijk van "tour ELF".
Hij heeft een bijzondere band met dit gebouw, omdat het hem een
mogelijkheid biedt om één en hetzelfde onderwerp in
talloze variaties te laten terugkomen. Hij speelt met de elementen
van de architectuur alsof het brokstukken van een muziekcompositie
zijn, of losse filmscènes waarmee het nog alle kanten uit
kan gaan.
"Gefascineerd door zijn eenvoud en lijnenspel blijft dit gebouw
zijn uitstraling houden. Iedere keer ontdek ik weer nieuwe elementen,
een nieuw perspectief. Dit heeft geleid tot talloze foto's. Van
die foto's ben ik uitsnedes gaan gebruiken om de collages te kunnen
maken" (aldus Gerard Schoth).
De eerste collages toonden nog vooral de bouwmassa van de Parijse
architectuur, in de latere variaties overheerst een grafische benadering
waarbij het erom gaat de losse delen zo te monteren dat lijnen elkaar
altijd wel ergens vinden.
Gerard Schoth construeert als het ware het fotografisch vastgelegde
ruimtelijk perspectief opnieuw in het platte vlak, en hij hanteert
daarbij zijn techniek met ambachtelijke precisie.
Het zoeken
naar een ander soort fotografie deed Gerard Schoth al op de School
Grafische Vakken in Utrecht, waar hij door opvallende belichting
van stillevens een ruimtelijke werkelijkheid wist te bouwen.
De lessen van Wam Valenteijn te Nijmegen zetten hem definitief op
het spoor van nieuwe presentatievormen van bestaande technieken.
20 jaar "spelen" met fotografie en ruimte heeft tevens
geleid tot een geheel andere experimenten, waarvoor Gerard Schoth
inspiratie zoekt in structuren zoals boomschorsen, bladstructuren,
maar ook verweerde deuren, oud ijzer en verfspetters. Hij verzamelt
deze in kleur gefotografeerde onderwerpen net als de elementen van
het "Elf"-gebouw, om ze te laten samensmelten in een ruimtelijke
presentatievorm. Zo combineert hij fotowerk met driedimensionale
vormen van ijzer, steen en glas.
|
STRATEMAKERSTOREN |
De Gelderlander vrijdag 12 januari 2007 |
Foto's waarop geen mens is te zien |
De foto's van Gérard Schoth hangen niet perse aan de muur. Ze liggen ook op de grond ('want dan kun je er omheen lopen'), of ze hangen aan het plafond. Geen mensen erop maar lijnen, want het gaat hem om de foto zelf.
Door JAAP BAK
NIJMEGEN. Gérard Schoth fotografeert al vanaf z'n twaalfde, toen hij bij toeval een camera-tje kreeg. "Op de kermis gewonnen. Eerst dacht ik dat het een soort goocheltoestelletje was waaruit water kwam. Het bleek een echte camera te zijn." Het fotograferen is een tamelijk uit de hand gelopen hobby geworden van de Nijmegenaar. Zijn foto's hangen momenteel in museum De Stratemakerstoren. Het zijn foto's waarop je geen mens zult aantreffen, maar alleen abstracte beelden waarin het lijnenspel de hoofdrol vervult. "Eigenlijk vind ik het niet zo interessant om mensen te fotograferen", zegt hij verrassend. "Vaak zie je hele mooie personen op de foto. |
Maar waar gaat het dan om? Om de persoon of om de foto?" Dat dilemma probeert Schoth te voorkomen. Hij kijkt en ziet de schoonheid in alledaagse dingen. Een roestvlek op een container, boomschors die probeert uit de verstikkende greep van groengrauwe mos te komen, scheuren in een muur of de lijnen van een strakke moderne' glazen kantoorkolos in Parijs.
'Ik wilde eigenlijk abstract schilderen, maar dat kan ik niet'
Gérard ziet het, fotografeert het en gaat dan aan de slag om bijvoorbeeld collages te maken in zwartwit. Maar er zijn ook kleurenfoto's te zien. Van muren. Van dichtbij gefotografeerd, in het buitenland. Hij noemt ze 'vakantiekiekjes'. De kleurrijke serie aan de muur in De Stratemakerstoren ziet er uit als abstracte schilderijen. "Schilder, dat wilde ik eigenlijk worden, kunstenaar die grote abstracte doeken schildert. Maar dat bleek niets voor mij te zijn. |
Ik kan niet schilderen, dus ben ik maar gaan fotograferen." De vormen, de compositie, het lijnenspel. Het is voor de fotograaf allemaal belangrijk. De collages van de gigantische kantoorkolos in Parijs liggen op de grond. "Je kunt de foto's dan vanuit een andere hoek, een ander perspectief bekijken. Het zijn Zwartwit foto's waarmee ik ergens in de jaren tachtig ben begonnen." Aanvankelijk dacht Gérard dat hij na enig experimenteren de juiste combinatie had gevonden. Maar niets bleek minder waar. Na verloop van tijd ging hij met hetzelfde thema nieuwe collages maken. Uiteindelijk werd het een serie van vijftien stuks. Ook in zwartwit een serie grafmonumen-ten. De dood staat er centraal, maar iedere foto is opgebouwd uit vijf of zes verschillende opnamen. Het centrum van de foto is een grafbeeld, eromheen zijn vage contouren zichtbaar. Het zijn een soort dubbelopnamen in natuurijs de grafbeelden gevangen houdt. |
Hij heeft deze foto's gemaakt op de grote begraafplaats Père Lachaise in Parijs.
Het was de afsluiting van een depressieve periode in zijn leven. "Toen ik ermee aan de slag ging, besefte ik pas dat dit de afsluiting van een rouwproces was." . De fotograaf is in het dagelijks leven docent wiskunde aan het SSGN. "Maar eigenlijk heb ik een grafische opleiding. Alleen kon ik daar niet zo veel mee. Ik zou de drukkerij van mijn familie overnemen, maar toen ik klaar was met mijn studie, werd de drukkerij verkocht. Ik ben toen iets anders gaan zoeken, tien jaar min of meer werkloos geweest en uiteindelijk als docent wiskunde gaan werken." Hoewel hij al jaren fotografeert, is dit de eerste solo-expositie van Gérard Schoth. "Eigenlijk vind ik het doodeng. Ik streef naar perfectie en weet dat ik die niet kan bereiken. Maar nu de werken er hangen, ben ik er best trots op." |

Publication
Fifteen
ELF variations
Gérard Schoth's Photography
By Frank Holthuizen
|
The quest for harmony in an ideal,
spatial form, is photographer Gerard Schoth's (Boxmeer, Netherlands,
1958) main motive. It is also the reason why he, ever since 1984,
has travelled to Paris many times. Paris, for him, is La Defense,
and La Defense is the quarter of 'Tour Elf'.
He has a special connection with this building, because it offers
the possibility to use the same subject in many variations. He plays
with the elements of architecture as if they were pieces of a musical
composition, or unrelated film scenes that could be edited in many
different ways.
'Fascinated by its simplicity and geometrical form this building
maintains its impact. I discover new elements every time, a new
perspective. This has resulted in many pictures. I have used parts
of these pictures to make collages.' (says Gerard Schoth)
The first collages showed the bulk of Parisian architecture, later
variations showed a more graphical approach; the individual elements
would be put together in such a way that all the separate the lines
would eventually meet somewhere.
Gerard Schoth changes the photographically made spatial perspective
into a one-dimensional piece, and shows us that his technique is
a precise craft.
Gerard Schoth had already searched
for a different kind of photography when he was studying at the
'School Grafische Vakken' (a graphical school) in Utrecht; by specific
lighting of still lives he knew how to suggest a spatial reality.
Wam Valenteijns classes opened up new ways of presenting based on
existing techniques.
20 Years of 'playing' with photography
and space has lead to other experiments as well, and Gerard Schoth
gets his inspiration from structures such as tree bark, leaf structures,
but also weathered doors, old iron and paint splatters. He collects
these colored pictures just as the elements of 'Tour Elf', and assembles
them to become spatial forms. He combines photography with three-dimensional
shapes of iron, rock and glass.
|
|